CUMHURİYET NASIL İSLAMLAŞTIRILIYOR-II

AYDINLANMA

EMRE KONGAR



Osmanlı'dan Cumhuriyet'e geçiş, yukardan aşağı devrimlerle oldu: Yasal devrimler ve eğitim devrimi.

Siyasal ve toplumsal yaşam, özellikle de kamusal alan, yasalarla laik ve demokratik bir biçimde düzenlendi ve bu düzen eğitim yoluyla insanlara aktarılmaya çalışıldı.

Bu çaba Soğuk Savaş'ın başladığı 1945'e kadar sürdü.

1945'den itibaren, anti-komünist eksenli Soğuk Savaş bağlamında, Türkiye de İslamcı çizgide, devlet eliyle geri götürülmeye başlandı.

Atatürk Devrimlerini toplumsal mühendislik diye suçlayan ve eleştiren İslamcılar, devlet katlarında toplumsal mühendisliğin dik alâsını başta eğitim olmak üzere her alanda bizzat kendileri yaptılar ve yapmaya devam ediyorlar.

Bugün Türkiye'de görülen İslamlaşma eğilimleri, asla "kendiliğinden" olmayıp, tamamen bu bilinçli ve planlı iç ve dış çabaların, yani toplumsal mühendisliğin bir sonucudur.

Ne yazık ki, 1945'ten sonra genel olarak politikacılar bu çabalara şu ya da bu biçimde destek vermişler ve devlet eliyle gerçekleştirilen toplumsal mühendislik, sürekli olarak Türkiye'nin laik ve demokratik düzenden uzaklaşması sonucunu doğurmuştur.

1945'te başlayan bu "geriye dönüş" ya da "dinselleşme" birkaç dönemde büyük ivme kazanmıştır.

Birinci ivme dönemi 1950'de Demokrat Parti'nin iktidara gelmesi ile ortaya çıkmıştır.

İkinci ivme döneminin başlangıcını 1975'te kurulan Birinci Milliyetçi Cephe hükümeti simgeler.

Üçüncü ivme dönemi Fethullah Gülen'in "cennetlik" diye nitelediği Kenan Evren'in liderliğindeki 1980 darbesi ile başlar.

Dördüncü ivme dönemi 1983 Turgut Özal'ın başkanlığında kurulan ANAP hükümeti ile başlar.

Beşinci ve son ivme dönemi ise, AKP'nin iktidara geldiği 3 Kasım 2002 seçimleri ile başlamıştır ve bugün de devam etmektedir.

Her dönemde, bir yandan İslamcı çizgiye doğru yasal düzenlemeler yapılır ve bürokrasideki kadrolaşma gerçekleştirilirken, öte yandan esas olarak eğitim sistemi üzerinde etkili olunmuş, hem normal eğitim dinselleştirilmiş, hem de dinsel eğitim yaygınlaştırılmıştır.

Eğitime yapılan her yatırım, bir sonraki dönemdeki kültürü dinselleşme yönünde etkilemiş, böylece İslamcıların seçmen desteği yıllar içinde giderek yükselmiştir; bu gidişle daha da yükselecektir.

Bu arada, yasalarda ve eğitimde gerçekleştirilen İslamlaştırma atılımları sonuç verdikçe, devlet eliyle İslamcı sermayenin yaratılması ve güçlendirilmesi de gündeme gelmiş ve bu proje de başarıyla uygulanmaya başlanmıştır.

Gelecek hafta ayrıntılarını yayınlayacağım belge, bu İslamlaşma sürecinde politikacıların ve devletin rolünü açıkça ortaya koyuyor:

Bu belge, kamuoyunda İkinci Milliyetçi Cephe Hükümeti diye bilinen 41. Bakanlar Kurulu kararıyla kabul edilip, Meclis'e sevk edilen Dördüncü Beş Yıllık Kalkınma Planı taslağının "Manevi Kalkınma" bölümüdür.

4 "ilkeden" ve "13 tedbir"den oluşan bu taslak, Milli Selamet Partisi, Milliyetçi Hareket Partisi ve Adalet Partisi tarafından kurulmuş ve 21 Temmuz 1977 ile 5 Ocak 1978 tarihleri arasında ülkeyi yönetmiş olan Demirel Hükümeti tarafından Bakanlar Kurulu kararı haline getirilmiş ve Meclis'e sevk edilmiştir.

Bu hükümette Necmettin Erbakan ve Alpaslan Türkeş Başbakan Yardımcıları sıfatıyla görev yapmaktadırlar.

Dördüncü Beş Yıllık Plan Meclis'te yasalaşamadan hükümet düşmüş, yerine gelen Ecevit Hükümeti bu metni de içeren taslağı Meclis'ten geri çekerek, yeni bir Kalkınma Planı hazırlamıştır.

Her ne kadar yasalaşmamışsa da, metin Türkiye'nin "devlet eliyle İslamlaştırılma projesinin" ana belgelerinden biri niteliğiyle bir "Bakanlar Kurulu Kararı" olarak tarihteki yerini almıştır.

Not:Türkiye'nin İslamlaştırılması projesi çerçevesinde işlenen cinayetler bağlamında İslamcı katillerce 12 yıl önce bugün öldürülen Uğur Mumcu'yu saygı ve sevgiyle anıyorum.